“Ik geloof niet dat Sammy Mahdi heeft gezegd dat ik weg moet” Vlaams minister van Welzijn en Volksgezondheid (CD&V) onder vuur, maar vechtlustiger dan ooit

Sterker nog, West-Vlaanderen was in 2019 de enige provincie waar de CD&V en niet de N-VA de grootste partij werd. De lijsttrekker: Hilde Crevits. Volgens haar cv nog net geen 56 (ze verjaart op 28 juni), getrouwd, moeder van twee, oma van twee, opgegroeid in Torhout (“Tussen Brugge en de kust”, zegt ze behulpzaam) en Vlaams minister sinds 2007. Ze had moeiteloos voorzitter kan worden van de CD&V na Wouter Beke, maar ze wilde niet. Volgens critici een vaandelvlucht die de partij duur te staan ​​komt, volgens haarzelf is ze gewoon niet de meest ondersteunende persoon en levert Sammy Mahdi uitstekend werk om de partij weer een scherp profiel te geven: “Hij heeft daarom de snedigheid, de jeugd en de ballen .” Op 18 mei 2022 volgde Crevits de overledenen Wouter Beke op als Vlaams minister van Welzijn en Volksgezondheid. Gespreksstof genoeg,

Ben je helemaal klaar met de inzinking?

Hilde Crevits: “Ik denk het wel. Ik probeer iets gezonder te leven, beter te doseren en de agenda niet helemaal vol te boeken in het weekend. Ik neem iets meer tijd om te rusten, ik ga af en toe op tijd slapen. Genoeg slapen is precies een probleem waar veel mensen mee worstelen. Ik lig wakker of ik slaap niet door. Soms ga ik om half elf al naar bed, met een goed boek, niet meer met de iPad zoals vroeger. En sporten, wandelen of lopen, dat helpt je problemen te beheersen. Mijn overstap naar welzijn is onder mijn huid gekropen, dat moet ik niet onder stoelen of banken steken.

Er is waarschijnlijk geen ander departement waar elke dag de geldnood zo nijpend is, waar zoveel mensen niet de hulp krijgen waar ze eigenlijk recht op hebben.

“Dat is dubbel. We hebben deze regeerperiode een explosie van financiële middelen gehad op Welzijn. Het budget is gehaald 28% geaccepteerd. Tegelijk blijven de noden bijzonder groot. Al kan de overheid niet alles oplossen. Ik heb net in Antwerpen het Koesterhuis bezocht, waar ouders van een overleden kind steun krijgen. Wat zij doen, is zo mooi. In het gesprek kwam de stelling naar boven dat we als samenleving waarschijnlijk zijn om voor alles hulp professionele te zoeken, maar we moeten ook mekaars therapeut zijn, mekaar steunen in gesprekken, bijvoorbeeld na een zware verlieservaring. We moeten allemaal een beetje mekaars psychiater zijn, zoals Dirk De Wachter zegt.”

Had je zelf die steun?

“Ja, ik had het geluk van goede vrienden en een partner met wie ik er voor 300% over kon praten. Ik had ook professionele hulp, nu zie ik iemand om de twee maanden. Ik had het totaal niet zien aankomen. Achteraf bekeken denk ik dat het al heel lang sluimerde. Het was niet door een crisis op het moment zelf, er was een discussie tussen N-VA en Open Vld. Voor mij stond er niet echt iets op het spel en net toen viel ik uit, door chronische hyperventilatie waarschijnlijk en zware vermoeidheid. Ik lag al lang wakker van de problemen in de kinderopvang, de ouderenzorg en de zorg voor individuele mensen. Je kunt daar als politicus niet zomaar abstractie van maken, we zijn geen realistische figuurtjes.”

Bij die financiële nood klinkt het toch wrang dat uw voorganger en partijgenoot Jo Vandeurzen nog duurbetaald consultancywerk geleverd voor Welzijn.

“Het is een overheidsopdracht die vóór mijn periode door de administratie werd opgebouwd. Ze hadden de beste offerte gekozen en dat bleek een bureau dat samenwerkte met Jo Vandeurzen. Ik kan nu niet meer ingrijpen in dat contract, er bestaat geen wettige grond voor. Ik pleit voor deontologisch begrijpelijke regels. Misschien heeft hij zichzelf wel terug, al hij in totaal maar voor 35 uur gefactureerd. Het is geen leuke ervaring geweest voor hem.”

In de kinderopvang hebben de doortastende inspecties effect. Dat betekent dus ook dat de controles vroeger echt te laks waren.

“Het verschil is het voorzorgsbeginsel. Vroeger wilden ze 100% juridische zekerheid hebben bij een sluiting, maar dat is moeilijk. Als een kindje 's avonds een gebroken arm heeft, hoe kun je bewijzen dat er een fout is gemaakt? Vroeger zei men vaak dat het moeilijk was om te grijpen als er geen bewijs was. Nu hebben we het voorzorgsbeginsel verankerd: ook bij vermoedens kun je schorsen. Dat leidt weer tot de kritiek dat te snel wordt gesloten. Dat kan lastig zijn voor ouders die hun soort daar niet meer kunnen afzetten en die misschien heel tevreden waren over de opvang. We moeten het goede evenwicht vinden.”

Wouter Beke kreeg het overlijden van een baby op zijn bord. Politiek kan een harde stiel zijn.

“Er kan elke dag iets gebeuren. Er zijn meer dan 93.000 plaatsen in de opvang. Veel verder zijn bang om iets verkeerds te doen. We grijpen sterker naar binnen, maar we moeten ook kijken naar betere statuten en lonen, en het aantal kinderen per begeleider moet naar beneden. Dat is vandaag maximaal acht tot negen kinderen. Dat moet omlaag, maar hoeveel? We zijn een Europese vergelijking aan het maken. Met zelfs maar één vriendelijke begeleider per begeleider heb je direct 1.200 extra begeleiders en 550 onthaalouders nodig. Dat is enorm. Je kunt niet meerdere honderden ouders in de kou laten.”

De CD&V wil dat er 2 miljard naar de kinderopvang gaat, dat is een verdubbeling. En tienduizend plaatsen erbij, terwijl er nu al niet genoeg personeel wordt gevonden.

“Ik vraag dit jaar zeker nog een extra budget voor de crèches die naar een professioneel hoger niveau willen, waarvoor ze dan ook meer subsidie ​​krijgen. Dat bedrag per medewerker tot 600 euro bruto per maand. Geef je een boost aan het personeel en ga je meer kandidaten aantrekken.”

Sammy Mahdi formuleerde zijn vragen als breekpunten. “Chantage”, zei Bart De Wever.

“Met alle sympathie, maar toen ik minister van Onderwijs was, nam Bart De Wever ook de vrijheid als partijvoorzitter om zich te moeien. Voor mij gaat het erom dat we het maximale budget proberen te verkrijgen. De Wever zei er ook bij dat ze zouden kunnen bekijken wat ze kunnen doen in de kinderopvang. Wie verzekerd is over het economische weefsel, moet investeren in de kinderopvang. Het is de beste garantie om veel mensen aan het werk te krijgen.”

U was scherp voor het voorstel van Conner Rousseau om de crèche verplicht te maken voor een paar dagen per week. "Alsof baby's staatseigendom zijn", zei u. In de tussentijd hebben veel kinderen taalachterstand en is dat een levensgroot probleem. Hij heeft minimaal een mogelijke oplossing.

“Maar nee, het is er compleet over. Ik ben er zelfs kwaad van geworden. Vooruit willen baby's verplicht naar de crèche, Vooruit en N-VA willen beide kinderbijslag afpakken van ouders en aansluitend aan de scholen geven. Ouders moeten zelf hun keuze kunnen maken, het is vreselijk dat je twee dagen per week opvang zou verplichten. Hoe gaan we nog in de afpakken van de vrijheid van mensen? Niet de overheid moet bepalen hoe je je kindergeld moet verliezen van hoeveel dagen je kind naar de opvang moet, daar ben ik absoluut tegen. Als ze hiertegen een massabetoging organiseren, loop ik mee voorop. De taalachterstand moet je anders oplossen.”

U bent voorzitter van de gemeenteraad in Torhout, maar niet de titelvoerende burgemeester.

“Nee, ik ben dat als minister vroeger wel geweest. Huidig ​​burgemeester en partijgenoot Kristof Audenaert was toen de waarnemend burgemeester. In 2018 had hij meer stemmen en nu is hij volwaardig burgemeester. Mensen zijn slank, ze weten dat je niet alles kunt combineren, ze hebben gekozen voor degene die lokaal het werk al deed. Ik had veel stemmen in West-Vlaanderen, wat dan ook weer te maken had met mijn engagement als Vlaams minister. Mijn stemmen gaan Vlaams omhoog, lokaal omlaag. Mij ​​lokaal opnemen was een bewuste keuze.”

Er is het gerucht dat de partij u naar de uitgang zou manoeuvreren.

“Zo gaat dat met geruchten. Ik heb daar met de voorzitter over gesproken. De partij moet keuzes maken en verjonging is belangrijk, maar ik heb mijn waarde en ervaring. En dat is electoraal nog belangrijker. Ik heb wel 130.000 stemmen behaald, hè. Pas op, ik heb al vele jaren op de teller en het is ook goed slopend. Het is een mooie baan maar ook een zware, maar zo lang als het vuur blijft branden, wil ik doordoen. De voorzitter heeft gezegd dat hij mij heel erg nodig heeft, onze relatie is uitstekend.”

Was er dan een speciaal gesprek overeengekomen?

“Oh, er zijn met iedereen gesprekken geweest. Elke voorzitter voert gesprekken met zijn ministers over de wederzijdse verwachtingen, neem ik aan. Ik ben een militant, ik weet graag wat de partij van mij verwacht en de partij moet weten wat mijn verwachtingen zijn. Ik was op mijn gemak hoor. Papier is bereid, iedereen kan schrijven over zo'n gerucht. Ik geloof niet dat Sammy zoiets ooit heeft gezegd.”

U bent nog steeds met het ontwikkelen van de populairste CD&V'er, dat moet deugd doen.

“Ja, dat vertrouwen groeit traag, door de jaren heen. Populariteitspolls zijn wel maar momentopnames. Toen ik pas minister was, scoorde ik laag in de peilingen, maar ik haalde toch 100.000 stemmen. Mensen moeten je kennen en vertrouwen. Ik was vanmorgen in Antwerpen. Bij Sensoa riep een vrouw naar mij: 'Ik ben megafan, gij doet keigoed werk.' Een paar uur later was er een gast op zijn fiets: 'Ik ken u! Ge zijt goed bezig!' Ik weet niet of het een goede graadmeter is, maar dat zijn dingen die deugd doen.”

In gaattussen het met die partij van kwaad naar erger, van 26% van de stemmen in 1995 tot minder dan 10% in de peilingen vandaag.

“Maar kijk naar de uitslag in West-Vlaanderen in 2019. Ik had de ambitie om de grootste te worden en dat is gelukt. We zaten een stuk boven de 20%, dat is een totaal ander verhaal.”

De nieuwe koers van Sammy Madhi slaat niet aan.

“Ook bij andere partijen heeft het zijn tijd voortgezet. Je moet hem de tijd geven om zijn ding te doen. Ik merk ook dat veel mensen gelukkig zijn. Corona heeft dat niet verbeterd. Er is veel mentale druk, er zijn veel zorgen, de moeilijkheid is gemaakt om rond te komen en er is soms meer wantrouwen tegenover de politiek. We moeten veel onder de mensen komen om dat vertrouwen te herstellen.”

Theo Francken (N-VA) heeft een andere oplossing: het samensmelten van N-VA en CD&V.

“Wat er na de verkiezingen zal gebeuren, daar heb ik geen glazen bol voor. Maar het staat als een paal boven water dat we als CD&V naar de verkiezingen gaan. Er zijn raakpunten tussen de twee partijen, ja, zoals er tussen wel meerdere partijen parallelen zijn. CD&V en N-VA delen een stuk DNA, maar op andere vlakken liggen we dan weer verder van mekaar, wat maar logisch is.”

Bart De Wever wenst jullie de bredeik in.

“Zijn uitspraak over kopje-onder gaan, vind ik een lastige, sorry. Ik begrijp dat ze oppositie moeten voeren tegen de federale regering, maar het getuigt niet van respect als je de twee Vlaamse coalitiepartners zo tegen de haren instrijkt.”

Het centrum dreigt leeg te lopen. Kiezers trekken naar links of naar rechts. Als één politicus het centrum belichaamt, dan ben je wel.

“Dat ik het centrum belichaam, is ook zo en ik vind dat een groot compliment. Veel mensen die ik tegenkom, zijn helemaal niet voor meer polarisering. Die willen niet dat politici elke dag vechten om de straatstenenrollen, maar dat we hun problemen oplossen. Ik denk dat er nog mensen zijn die kiezen voor bruggenbouwers. Uit de laatste peiling blijkt ook dat er weer meer thema's met de CD&V worden geassocieerd: kinderopvang, kinderbijslag, het platteland, lokale voedselproductie … Dat is een goede zaak.”

Maar stadsbewoner Marc Van Peel haakt af omdat de CD&V veel een plattelandspartij wordt, een partij van de boeren.

“Toch zien we dat ook mensen die in de stad wonen bezorgd zijn over degenen die verantwoordelijk zijn voor ons voedsel. Ook in buitenwijken van steden merk je dat het gemeenschapsleven in de verdrukking komt, dat alles maar verdwenen: het postkantoor, het lokale café, het bankkantoor … Met ons project 'zorgzame buurten' proberen we het universele gemeenschapsleven te geven. Met projectsubsidies bijvoorbeeld voor mensen met een handicap om lokaal een café open te houden of een winkeltje. Er zijn zo al 132 projecten en de resultaten zijn soms echt ontroerend.”

Er is een nieuwe Zwarte Zondag in de maak, die velen veroorzaakt.

“De motor van mijn engagement is niet fatalisme. Mocht ik denken dat ik geen positief verschil kan maken, dan zou ik stoppen. Maar alleen vandaag al heb ik verschillende bezochte waar mensen een verschil verschil maken voor anderen. Laat ons daar meer oog voor hebben: 't Es nog al nie na de wuppe , zeg ze bij ons. Het is nog niet verloren.”